Zwolnienie z kosztów procesu- zakończenie procesu cywilnego.

Co do zasady strona przegrywająca spór sądowy ponosi koszty procesu.

Na te koszty składają się koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów zalicza się koszty mediacji (jeśli była prowadzona na skutek skierowania przez sąd). Niezbędnym kosztem jest również koszt strony reprezentowanej przez pełnomocnika zawodowego (radcę lub adwokata), ponoszony w związku z tą reprezentacją. Koszt ten limitowany jest do wysokości jednego wynagrodzenia, nawet gdyby strona miała więcej niż jednego pełnomocnika. Do kosztów procesu zaliczamy również koszty sądowe wniesione przez stronę, koszty przejazdów strony i pełnomocnika do sądu. Kosztom sądowym poświęcony zostanie oddzielny wpis.

Kosztem strony jest również równowartość utraconego zarobku. Jednak suma kosztów przejazdu i utraconego zarobku nie może być większa od minimalnego wynagrodzenia adwokata lub radcy. Kwoty wynagrodzeń radcy prawnego i adwokata są identyczne. W przypadku radców minimalne stawki określone są w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości. Informacja o wysokości kosztów dostępna jest na stronie OIRP Warszawa>>.

Po zliczeniu wszystkich kosztów sąd dokonuje ich rozdziału. Zasadą jest procentowy podział kosztów. Polega on na ustaleniu procentu zasądzonego roszczenia w stosunku do żądania. Jeśli np. pacjent dochodzić będzie 100 ty. PLN i sąd zasądzi mu 100% tej kwoty, to szpital zapłaci 100% wszystkich kosztów. Jeśli jednak pacjent otrzyma 50%, to pacjent zostanie obciążony zsumowanymi wcześniej kosztami w 50%.

W sprawach medycznych jednak rzadko się zdarza, by pacjent obciążany był kosztami procesu.

Podstawę do zwolnienia pacjenta z konieczności zapłaty tych kosztów (nawet przy całkowitej przegranej), stanowi art. 102 k.p.c.

Art. 102 k.p.c., stanowi, że wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

W utrwalonym orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się stosowanie art. 102 k.p.c., gdy strona przegrywająca znajduje się w trudnej sytuacji majątkowej, a wytaczając powództwo, była subiektywnie przeświadczona o słuszności dochodzonego roszczenia, natomiast strona wygrywająca korzystała ze stałej obsługi prawnej i nie poniosła dodatkowych nakładów na prowadzenie procesu (wyrok SN z dnia 17 listopada 1972 r., I PR 423/72, OSNCP 1973, nr 7-8, poz. 138), albo gdy dochodzone roszczenie wynika z niejasno sformułowanych przepisów (wyrok SN z dnia 6 grudnia 1973 r., I PR 456/73, OSNCP 1974, Nr 9, poz. 154), gdy sprawa ma wątpliwy i dyskusyjny charakter (postanowienie SN z dnia z 27 kwietnia 1971 r., I PZ 17/71, OSNCP 1971, Nr 12, poz. 222).

W sprawach medycznych należy zauważyć, że sądy zwalniają poszkodowanych pacjentów z kosztów. Pacjenci bowiem są w stanie wykazać, trudną sytuację finansową i konieczność ponoszenia koszty na leczenie i utrzymanie odpowiedniej diety.

Należy jednak pamiętać, by złożyć taki wniosek powołując się na art. 102 k.p.c. najpóźniej przed końcem sprawy.

<< Powrót.