Orzecznictwo w sprawach medycznych-przegląd

Poniżej przywołane zostały orzeczenia dotyczące błędów i zaniedbań w opiece okołoporodowej. Pełny tekst orzeczeń dostępny jest w internecie. Wystarczy podać sygnaturę akt w wyszukiwarce.

I ACa 938/17, Błąd okołoporodowy placówki medycznej. – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi

– wyrok z dnia 14 marca 2018 r.

• Małoletnia powódka, w wyniku porodu doznała urazu okołoporodowego pod postacią porażenia splotu barkowego lewego.

TEZA | aktualna

Kilkunastogodzinne hospitalizowanie powódki poprzedzające rozpoczęcie akcji porodowej, bez wykonania tego standardowego badania (zwłaszcza przy niedysponowaniu jakimkolwiek wcześniejszym wynikiem badania USG), należy uznać co najmniej za istotne zaniedbanie personelu medycznego. Bezpośrednią jego konsekwencją było bezpodstawne uznanie, że nie ma wskazań do przeprowadzenia cięcia cesarskiego i podjęcia decyzji o przeprowadzeniu porodu siłami natury.

I ACa 57/16, Odpowiedzialność za błąd lekarski. – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi

– wyrok z dnia 12 lipca 2016 r.

• Po przekroczeniu 41 tygodnia ciąży zaleca się rozważenie indukcji porodu celem zmniejszenia ryzyka niepomyślnego wyniku okołoporodowego.

TEZA | aktualna

Wysokie wymagania stawiane lekarzowi (personelowi medycznemu) nie oznaczają jego odpowiedzialności za wynik (rezultat) leczenia, ani odpowiedzialności na zasadzie ryzyka. Lekarz odpowiada na zasadzie winy, którą można mu przypisać tylko w wypadku wystąpienia jednocześnie elementu obiektywnej i subiektywnej niewłaściwości postępowania. Element obiektywny łączy się z naruszeniem zasad wynikających z zasad wiedzy medycznej, doświadczenia i deontologii, i w jego ramach mieści się tzw. błąd lekarski, przez który rozumie się naruszenie obowiązujących lekarza reguł postępowania, oceniane w kontekście nauki i praktyki medycznej. Dlatego stwierdzenie błędu lekarskiego wyczerpuje zasadniczo tylko obiektywny element winy (z tym zastrzeżeniem, że są takie kategorie błędu lekarskiego, które będą wystarczające dla stwierdzenia winy także w ujęciu subiektywnym). Element subiektywny odnosi się do zachowania przez lekarza staranności, ocenianej pod kątem określonego wzorca, standardu postępowania, przy przyjęciu kryterium wysokiego poziomu przeciętnej staranności każdego lekarza, jako jego staranności zawodowej. Odpowiedzialność lekarza powstanie zatem w wypadku „błędu w sztuce”. W nieodłącznym związku z określeniem podstaw odpowiedzialności lekarza pozostaje zjawisko określane mianem ryzyka medycznego. Nawet bowiem przy postępowaniu zgodnym z aktualną wiedzą medyczną i przy zachowaniu należytej staranności nie da się wykluczyć ryzyka powstania szkody. Pojęciem dozwolonego ryzyka jest objęte także niepowodzenie medyczne.

V ACa 799/17, Związek przyczynowy w procesach dotyczących odpowiedzialności za błąd w sztuce medycznej. – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku

– wyrok z dnia 26 kwietnia 2018 r.

• Na okoliczność m.in. istnienia związku przyczynowo – skutkowego między działaniem personelu medycznego a śmiercią dziecka, skutkowało niewykazaniem tego związku, podczas gdy ze wszystkich opinii sporządzonych przez wielu lekarzy różnych specjalizacji, stanowiących dokument urzędowy, wobec przeprowadzenia z nich dowodu, wprost wynikało, że na skutek stwierdzonych zaniedbań personelu medycznego pozwanego szpitala dziecko powodów zostało narażone na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, który to skutek nastąpił poprzez zgon syna powodów, -oparcie rozstrzygnięcia na poszczególnych jednostkowo ujętych wnioskach opinii z pominięciem całokształtu okoliczności sprawy i materiału dowodowego, -nie przyjęcie, że błędem w sztuce lekarskiej wskazującym na zasadę odpowiedzialności pozwanego szpitala było kontynuowanie porodu siłami natury, mimo istnienia od pewnego momentu bezwzględnych wskazań do dokonania zabiegu cesarskiego cięcia,

TEZA | aktualna

W procesach dotyczących odpowiedzialności za błąd w sztuce medycznej nie wymaga się, aby związek przyczynowy pomiędzy postępowaniem lekarza a powstałą szkodą został ustalony w sposób pewny; jest to najczęściej niemożliwe, gdyż w świetle wiedzy medycznej można mówić tylko o prawdopodobieństwie wysokiego stopnia, a rzadko o pewności, czy wyłączności przyczyny. Na powstanie szkody ma lub może mieć wpływ wiele czynników i należy tylko ustalić w jakim stopniu prawdopodobieństwa wobec innych czynników pozostaje niedbalstwo lekarza. Jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo wysokiego stopnia, że działanie lub zaniechanie lekarza było przyczyną szkody, można uznać związek przyczynowy za udowodniony.

I ACa 173/15, Opinia instytutu naukowego. Odpowiedzialność lekarza za błąd medyczny. – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi

– wyrok z dnia 26 stycznia 2016 r.

• Diagnozowany u powoda po urodzeniu niedowład kończyny górnej najprawdopodobniej miał związek z urazem okołoporodowym obojczyka.

TEZA | aktualna

1. Potrzeba wzajemnych konsultacji i wymiany poglądów między osobami, które z ramienia instytutu naukowego sporządzają opinie, zawsze zależy od charakteru badanego zagadnienia i uwarunkowana jest rzeczywistą potrzebą oceny tego samego zagadnienia przez różnych specjalistów. W sprawach szkód na osobie wywołanych tzw. błędem medycznym czy diagnostycznym potrzeba osobistego badania poszkodowanego i wzajemnych konsultacji przez lekarzy różnych specjalności występuje zwłaszcza tam, gdzie charakter doznanego uszkodzenia ciała czy rozstroju zdrowia wskazuje na potrzebę poddania ich interdyscyplinarnej ocenie, a dopiero suma wiadomości specjalnych z różnych gałęzi medycyny pozwala na kompleksową oceną charakteru i rozmiaru szkody.
2. Wysokie wymagania stawiane lekarzowi nie oznaczają jego odpowiedzialności za wynik (rezultat) leczenia, ani odpowiedzialności na zasadzie ryzyka. Lekarz odpowiada na zasadzie winy, którą można mu przypisać tylko w wypadku wystąpienia jednocześnie elementu obiektywnej i subiektywnej niewłaściwości postępowania. Element obiektywny łączy się z naruszeniem zasad wynikających z zasad wiedzy medycznej, doświadczenia i deontologii, i w jego ramach mieści się tzw. błąd lekarski, przez który rozumie się naruszenie obowiązujących lekarza reguł postępowania, oceniane w kontekście nauki i praktyki medycznej. Dlatego stwierdzenie błędu lekarskiego wyczerpuje zasadniczo tylko obiektywny element winy. Element subiektywny odnosi się do zachowania przez lekarza staranności, ocenianej pod kątem określonego wzorca, standardu postępowania, przy przyjęciu kryterium wysokiego poziomu przeciętnej staranności każdego lekarza, jako jego staranności zawodowej.

I ACa 903/14, Pojęcie „błędu w sztuce lekarskiej”. – Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi

– wyrok z dnia 22 grudnia 2014 r.

• Wszystkie te okoliczności, w ocenie Sądu pierwszej instancji, wskazują, że personel lekarski szpitala w sposób niewłaściwy ocenił sytuację porodową przez co doszło do urodzenia małoletniego F. w zamartwicy okołoporodowej, a w konsekwencji do nieodwracalnych zmian w organizmie małoletniego powoda.

TEZA | aktualna

Błąd w sztuce medycznej jest obiektywnym elementem winy lekarza wykonującego czynności medyczne, stanowi bowiem czynność lub zaniechanie lekarza, niezgodną z nauką medycyny w zakresie dla lekarza dostępnym. Pojęcie „błędu w sztuce lekarskiej” odnosi się zatem nie tylko do błędu terapeutycznego (błędu w leczeniu), ale również do błędu diagnostycznego (błąd rozpoznania).